Η λέξη «ευχαριστώ» δεν είναι μόνο μια τυπικά ευγενική χειρονομία αλλά –πρέπει να– δείχνει και την ευγνωμοσύνη μας για μια προσφορά που δεχτήκαμε. Αποτελεί λοιπόν ένα πολύτιμο κοινωνικό εργαλείο, το οποίο ωστόσο ίσως δυσκολευόμαστε να διδάξουμε στο παιδί μας.
Γιατί τού είναι τόσο δύσκολο να αρχίσει να λέει «ευχαριστώ»; Ένας από τους λόγους που συμβαίνει αυτό, σύμφωνα με την Dr. Mayra Mendez, συνεργάτιδα του Κέντρου Ανάπτυξης της Οικογένειας στο αμερικανικό νοσοκομείο Παίδων Providence Saint George, είναι γιατί, απλά, την ώρα που ένα παιδί καλείται να το πει, έχει ήδη πάρει αυτό που θέλει (και δεν έχει το κίνητρο να συνεχίσει να προσπαθεί να «κερδίσει» το συνομιλητή του).
Το μυστικό λοιπόν, σύμφωνα με τη Mendez, είναι να διδάξουμε στο παιδί μας ότι η έκφραση της ευγνωμοσύνης μας έχει αξία. «Κάποιες φορές οι γονείς πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται τα παιδιά τους να λένε συνέχεια “ευχαριστώ”», σχολιάζει η ίδια. «Αλλά ακόμα και τα απλούστερα πράγματα αξίζουν ένα απλό “ευχαριστώ”, χωρίς αυτό να μας κάνει δουλοπρεπείς».
Οι γονείς που δεν πιστεύουν στην αξία του «ευχαριστώ» δεν μπορούν και να τη διδάξουν στο παιδί τους. Το καλύτερο λοιπόν που έχουν να κάνουν, καταρχήν, είναι να δώσουν το παράδειγμα. Να ξεκινήσουν να το λένε συχνότερα οι ίδιοι: μεταξύ τους, στους φίλους τους, στους συγγενείς τους, στον ευγενικό υπάλληλο που τους εξυπηρέτησε στο κατάστημα. Όσο περισσότερα «ευχαριστώ», τόσο το καλύτερο. Η ευγνωμοσύνη δεν έβλαψε ποτέ κανέναν!
Αυτό όμως που δυσκολεύονται ακόμα περισσότερο να κάνουν πολλοί γονείς είναι να πουν «ευχαριστώ» στο παιδί τους. Αισθάνονται ότι όταν του ζητούν να κάνει κάτι, το παιδί είναι υποχρεωμένο να το κάνει, επομένως δεν χρειάζεται μετά να το ευχαριστήσουν γι’ αυτό. Πιστεύουν, για παράδειγμα, ότι αν το παιδί τους ακολουθήσει τις οδηγίες τους και τους βοηθήσει στις δουλειές του σπιτιού, λέγοντάς του «ευχαριστώ» θα κάνουν την πράξη του να φαίνεται σαν χάρη, ενώ στην πραγματικότητα είναι μια από τις υποχρεώσεις του παιδιού.
Ωστόσο όπως επισημαίνει η Mendez, λέγοντας «ευχαριστώ» στο παιδί που μας βοηθάει στις δουλειές του σπιτιού, ενθαρρύνουμε αυτή τη συμπεριφορά του, δηλαδή την προσφορά βοήθειας. Εξάλλου, ακόμα και αν είναι υποχρεωμένο να κάνει μια αγγαρεία, για να την κάνει καλά πρέπει να καταβάλει μεγαλύτερη προσπάθεια. Με αυτή την έννοια, ένα «ευχαριστώ» είναι κάθε άλλο παρά περιττό.
Σημασία, επιπλέον, δεν έχει μόνο το πόσο συχνά λέμε «ευχαριστώ» στο παιδί μας, αλλά και να το λέμε με ειλικρίνεια, να δείχνου με ότι το εννοούμε, εξηγεί η Mendez.
Ένα παιδί παραδειγματίζεται από τους γονείς του σε κάθε ηλικία, ωστόσο για τη διδασκαλία του «ευχαριστώ» στα μικρότερα παιδιά ίσως χρειαστεί να οργανώσουμε και ένα παιχνίδι ρόλων, όπως προτείνει η Mendez. «Μπορείτε να τους παίξετε κουκλοθέατρο όπου οι κούκλες λένε “ευχαριστώ” η μία στην άλλη», προσθέτει.
Όποιον τρόπο κι αν επιλέξετε να διδάξετε στο παιδί σας το «ευχαριστώ», η Mendez τονίζει ότι είναι σημαντικό να το κάνετε. «Ένα παιδί που στερείται την ικανότητα να λέει “ευχαριστώ” πιθανόν να στερείται και την ικανότητα να αναγνωρίζει τις καταστάσεις όπου πρέπει να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του. Και σε μια τέτοια περίπτωση, ίσως υπάρχει κάποιο έλλειμμα στην ικανότητά του να ταυτιστεί συναισθηματικά με τους άλλους».
Πηγή:childit.gr
